Cité de l'espace 

3 januari 2014

Ik ben met mijn ouders naar Frankrijk geweest naar goede vrienden van ons. We hadden besloten om vrijdag 3  januari naar Toulouse te gaan naar museum: Cité de l’espace. Wij gingen hier naar toe omdat ik erg van de ruimte houdt. Dus het was bijzonder om hier te mogen zijn. 

Toen ik binnen kwam zag ik een heel groot park met allemaal satellieten, planeten en raketten. Het was wel druk, maar we waren ook aan de late kant. Toen ik binnen kwam was het erg benauwd. En het leek er net een doolhof. Binnen waren er twee verschillende etages met activiteiten die er waren. Wij gingen eerst op de begane rond kijken. Daar kon je mensen zien springen, zoals je op de maan zou springen. Er was daar een lange rij en zelf vond ik het niet zo spannend uitzien. Toen ging ik lopen en op de muur zag je allemaal dingen hangen. Even later konden wij snel nog naar binnen om een presentatie te zien van een man. Alleen was het Frans dus mijn vader moest alles vertalen, maar zelf ging het ook wel nog. Het waren bekende proefjes die de man voor deed. Maar ook een paar nieuwe. Alleen waren er zoveel mensen dat het benauwd werd en we er snel weggingen. 

Toen gingen we door, want we hadden al trek. Het was al half 4 s middags, alleen bij één restaurant was de keuken dicht dus snel doorlopen naar het andere café, en hebben daar een broodje gegeten.  Omdat we zo snel door liepen door het park, hadden we veel gemist. Alleen was het wel jammer dat het een beetje regende. We liepen langs raket Ariana en het was precies nagemaakt. Dus dezelfde hoogte, breedte en lengte. Het was erg mooi om te zien. Een exacte kopie van het origineel. Ik ging er voor staan en keek omhoog en het was zo hoog. Echt magisch. Wij gingen de raket binnen om te zien wat er was. Maar het was niet heel spectaculair. Je kon een paar dingen doen, zoals jezelf wegen en dan kijken hoeveel je weegt op Jupiter en de maan. Verder kon je je handen ergens insteken en dat zat je bijna in een echt astronautenpak. Maar echt speciaal was het niet. Toen gingen we naar buiten en ik vond het wel leuk om een foto te maken met achter me raket Ariana.

En toen liepen we verder naar rijen met borden. Je begon bij het eerste bordje. Er waren meerdere bordjes. Eerst zag je weilanden en ze gingen steeds verder uitzoomen. Dus bij de tweede zag je aarde. En zo verder. Het was wel leuk om te zien en hoe groot het heelal is. Ik stond wel versteld van hoe het eruit zag en hoe groot. Toen liepen we naar een Russisch ruimteschip. Je kon er naar binnen gaan en zien hoe mensen die in de ruimte waren, leefden. Het was erg bijzonder. Want het zijn best kleine ruimtes. Het mooie is dat ze allemaal verschillende kamers hebben. Eén kamer was als een woonkamer gemaakt. En een andere kamer was de controle kamer en die daarnaast weer een trainingskamer. Het was allemaal erg speciaal. Ik zou ook graag de ruimte in willen, maar ik zou  het niet kunnen om in zulke kleine ruimtes te leven voor een tijdje. 

het toilet

Toen we het ruimteschip hadden bekeken liepen we de trap af. En toen kon je ergens naar binnen. Je kon toen zien hoe mensen bij de lancering zaten. Het was erg klein, en drie mensen zaten op 2 vierkante meter. Het was onvoorstelbaar. Je kon er in gaan zitten, maar het was weer zo druk dus ik ben niet gegaan en ik hoefde niet perse. Toen liepen we een ander gebouw binnen, want we hadden gezien dat je de film Hubble kon zien. En die wou ik wel erg graag zien. Het werd verteld door Leonardo DiCaprio. Het was nog in IMAX dus helemaal goede kwaliteit. We gingen de zaal binnen en in het midden zitten, want dan heb je meer 3D effect. En het beeldscherm was erg groot. Want toen de film begon zaten we met zijn drieën in de stoel gedrukt, want er kwam dingen naar ons toe. Het was wel grappig. Alleen het nadeel was dat de film in het Frans werd verteld. Mijn vader moest lachen, want Leonardo DiCaprio sprak Frans. Maar het was natuurlijk hem niet. Omdat het de documentaire Frans was, moest mijn  vader het vertalen maar ook omdat er moeilijke woorden in voorkwamen wist hij ook niet alles. Maar het was zo bijzonder om er naar te kijken. Over hoever Hubble de telescoop in kon zoomen. Het was echt heel erg magisch. Na 45 min gingen wij weer verder en terug naar het gebouw waar we waren begonnen, want we waren nog niet klaar. We liepen de trap op naar de eerste etage. Er was één ding op de eerste etage dat je kon doen en dat was wel erg leuk. Je ging schuin liggen op een zacht stoeltje. En je kon jezelf dan afzetten en dan zag je op het beeldscherm hoe ver je op de maan zou springen. Het was erg leuk, want ik kwam erg hoog. Verder waren er op de verdieping allemaal informatieve dingen. Alleen jammer dat het in het Frans was. Het was wel mooi om te zien hoe de pakken eruit zagen van de astronauten als ze naar buiten gingen. Het was echt heel groot. Ik liep de etage een beetje rond. Het was allemaal zo interessant. Toen liepen we snel door naar de laatste verdieping. Maar daar was niet heel veel te zien. Je kon zien hoe warm je lichaam was. Dat was erg grappig. Verder konden we nog een paar plaatjes bekijken. Uiteindelijk liepen we weer naar beneden en gingen we naar het winkeltje. Ik heb uiteindelijk een potlood en een T-shirt als aandenken gekocht en mijn moeder een magneet voor op de koelkast. Ik vond het een erg leerzame dag en heel erg interessant. En ook mooi dat alles op zelfde grootte was gemaakt.